Opgesloten!

Het is ongetwijfeld al veel mensen overkomen… Zelf had ik er natuurlijk ook al eens aan gedacht dat ik door mijn kind opgesloten zou worden op het balkon… en dan sta je toch ineens onverwachts buiten in de kou!

In de zomer met de deur ver open had ik het me al eens bedacht. Dat mijn kind mij in een onbewaakt ogenblik buiten zou kunnen sluiten… En dat er dan niemand was om mij te ontzetten. Dat ik me vooral een automatisme moest aan leren om zelf de knip naar beneden te duwen zodat Noah dat niet meer kon doen.

Op een zaterdag na het fruithapje dacht ik nog even snel de prullenbak en de stofzuigrobot te leggen. Dan nog even spelen voordat het koken begon. Dit liep was anders!

Op het moment dat ik buiten stond en de deur even dicht duwde zodat de kou niet naar binnen kon, kroop mijn enthousiaste uk van 16 maanden achter me aan. Natuurlijk even laten zien hoe goed hij het randje op kon klimmen om door het raam heen te kijken. Op het moment dat ik naar binnen wilde en hem met zijn kleine handjes tegen het raam zag, wist ik eigenlijk al hoe laat het was. Noah met z’n blije koppie maar vragend kijken: “mam, waarom kom je nou niet naar binnen!”

Het was nu een kwestie van rustig blijven en niet in paniek raken. En maar hopen dat hij in de woonkamer bleef en geen gekke dingen zou gaan doen!
Ondertussen hing ik over het balkon heen, om te kijken of er iemand langs fietste die me kon helpen. Gelukkig fietste er al snel een koppel voorbij. Ik wist niet zo goed welke actie te ondernemen en dan is het fijn als andere mensen met je meedenken! Ze belden 112.
Mijn ouders die om de hoek wonen waren namelijk niet thuis.
De brandweer zou er met 10 minuten zijn! De beste man is zelfs nog even naar huis gefietst om een jas voor me te halen.

Ondertussen vermaakte Noah zich prima in de woonkamer! De situatie werd een beetje penibel toen hij het dropblik had gevonden. Dropjes eruit halen, netjes naast elkaar leggen er even aan likken en weer terug stoppen in het blik. Je moet er toch niet aan denken dat hij zou stikken in zo’n dropje. Ik denk dat ik dan toch de stoel door het raam had gegooid.

Gelukkig was de brandweer inmiddels met zes man sterk aangekomen. Twee mannen op het balkon en de anderen hebben de voordeur open gemaakt.

Noah vond het wel even gek al die mannen in huis! Ik was vooral heel erg opgelucht dat het zo goed is afgelopen! Ik kreeg het vriendelijke verzoek om de knip van de deur te halen. Dit ga ik toch maar niet doen. Na een inbraak een aantal jaar geleden vind ik dat toch geen prettige gedachte. Ik moet mijzelf aan leren zelfde knop naar beneden te doen als ik naar buiten stap. Dan staat de deur dus op een kier.

Vandaag weer een poging ondernomen. Kind binnen ik met de prullenbak naar buiten en zelf de knip dicht gedaan. Natuurlijk kwam hij weer achter me aan. Maar gelukkig kon hij zich nu niet optrekken aan de knip. tenminste optrekken kon nog wel, de knip kon alleen niet meer naar beneden!