Toen Noah een beetje te groot begon te worden voor de rekbare draagdoek en de geweven draagdoeken een beetje onhandig waren om telkens een kind in en uit te halen op Schiphol, ben ik eens uit gaan proberen hoe het reizen me beviel met een paraplubuggy.

Noah was toen 7 maanden, sliep niet meer de hele dag en vond het ook wel leuk om lekker om zich heen te kunnen kijken!

De rekbare draagdoek was niet meer zo geschikt voor hem. Door het gewicht van Noah, kwam er erg veel gewicht op alleen mijn schouders.

Geweven doeken zijn erg prettig in het gebruik. Deze verdelen het gewicht beter. Op Schiphol echter moet je regelmatig je kind uit de doek halen voor de veiligheidscontrole bijvoorbeeld. De rekbare doek kon ik gewoon om laten zitten en Noah er in en er uit halen zonder veel gedoe. Met de geweven doeken was dit een stuk ingewikkelder. Ik moest de doek telkens losmaken.

Als je baby nog niet kan zitten is dat best vervelend. Je hebt namelijk beide handen nodig om de doek goed te hangen voordat je kind erin gaat. Als je alleen reist heb je toch de hulp van anderen nodig, of je moet je kind even ergens neerleggen wat ook niet ideaal is.

Ik besloot een paraplubuggy uit te proberen. Bijkomend voordeel hiervan was dat ik een extra tas gemakkelijk mee kon nemen omdat deze aan de wagen hing.

Dit maakte het leven bij de veiligheidscontrole een stuk gemakkelijker. Je hebt 2 handen vrij, je duwt je kind langs de poortjes, terwijl je zelf door de scanner gaat. Je kind moet nog wel even uit de wagen om zelf gecontroleerd te worden. De wagen bekijken ze daarna nog met de hand. Op sommige luchthavens moet de wagen ook door de bagagescanner heen.

Met bijna alle luchtvaartmaatschappijen mag je een paraplubuggy gratis meenemen. Je moet er wel even voor zorgen dat je bij de incheckbalie een bagagelabel haalt. Je krijgt er dan een roze label aan vast geplakt (je moet er soms wel expliciet om vragen).

Dit roze label zorgt ervoor dat je je buggy tot de gate mag meenemen en hem na de vlucht meteen weer terug krijgt. (In Cardiff weigeren ze telkens mijn wagen terug te geven. Na flink aandringen van de piloot geven ze hem dan meestal toch maar terug ipv hem op de bagageband neer te leggen.)

Naar Cardiff reis ik altijd met een klein toestel. We gaan dan vanaf gate met een bus naar het vliegtuig toe. Ik moet Noah dan bij de gate al uit de wagen halen en het ding inklappen. De stewardess legt de wagen dan in de bus en de buschauffeur is meestal zo vriendelijk om de wagen vanuit de bus naast de vliegtuigtrap te leggen. Noah neem ik dan mee in de draagzak. Dat is gemakkelijker dan een draagdoek. Ik heb tegenwoordig een Tula draagzak. Heel comfortabel en heel snel vast!

Ik ben een aantal keer echt heel erg gelukkig geweest dat ik voor de zekerheid een draagdoek of draagzak in mijn bagage had gestopt!

Een keer begaf mijn buggy het net nadat ik mijn vriend gedag had gezegd en vlak voor ik door de veiligheidscontrole moest. De buggy ter plekke achtergelaten. Thuiskomen met twee tassen en een baby was toch een uitdaging geweest zonder de draagzak!

Een andere keer was ik bij mijn broer op bezoek geweest in Genève. De vluchten waren vertraagd en uitgeweken door slecht weer. In plaats van af te wachten of er überhaupt nog wat vloog die avond, raadde iemand me aan om KLM te bellen. Ik kon op een andere vlucht mee! Heel fijn natuurlijk! Mijn bagage en kinderwagen hadden alleen geen nieuwe labels gekregen… deze zijn dus ook niet met de vlucht mee gegaan. Dus toen ik met vertraging laat op de avond eindelijk in Amsterdam was kon ik wel janken! Al mijn spullen stonden nog in Genève… Op schiphol lopen gelukkig lieve stewardessen rond. Ik hoefde niet in de rij om melding te maken van vermiste bagage. Ik kreeg een kaartje met de link zodat ik het digitaal kon doen en een knuffel voor Noah!

Met de draagdoek gelukkig goed thuis gekomen! De spullen werden een paar dagen later keurig thuisbezorgd!